Вазорати тандурустӣ ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Ҷамолиддин Абдуллозода,

Вазири тандурустӣ ва ҳифзи иҷтимоии

 аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Имрӯзҳо, ки мардуми тамаддунсоз ва ваҳдатофари Тоҷикистони азизамон дар арафаи яке аз ҷашнҳои бузург-Ваҳдати миллӣ қарор доранд, бо истифода аз фурсати муносиб кулли сокинони кишвар ва тоҷикони бурунмарзиро аз самими қалб ба ин санаи муҳими таърихӣ шодбош намуда, дар кору зиндагии эшон муваффақияту сарбаландӣ,  комёбиву пирӯзӣ ва дар хонадони ҳар кадоми онҳо хушбахтиву саодатмандӣ орзумандам.

Дар воқеъ, Ваҳдат яке аз пояҳои асосии давлатдорӣ ба шумор меравад, ки бидуни он арзи ҳастӣ намудани дилхоҳ давлат ва миллат имкон надорад. Аз ин ҷост, ки Ваҳдатро рукни асосии  ҳастӣ ва пойдории ҳар як давлат ва миллат арзёбӣ менамоянд.

Маҳз Ваҳдати миллӣ аст, ки сулҳу субот, оромиву осоиштагӣ, пешрафту тараққиёт ва зиндагии шоистаи мардуми ҳар як давлату миллат таъмин карда мешавад. Дар маҷмуъ, рушду пешрафти дилхоҳ давлатро бидуни Ваҳдат тасаввур намудан имкон надорад.

Тавре аз таърих маълум аст, Ҷумҳурии Тоҷикистон замоне ба Ваҳдати миллӣ шарафёб гардид, ки мамлакатро ҷанги хонумонсӯзи бародаркуш фаро гирифта буд.

Давоми солҳои 1992-1997 Ҷумҳурии Тоҷикистон ба гирдоби ҷанги шаҳрвандӣ печида, он боиси фавти ҳазорҳо шаҳрвандони бегуноҳ ва хисороти зиёди молӣ гардид.

Аз ин рӯ, барои ба эътидол овардани вазъи печидаи сиёсии кишвар, барқарор намудани сулҳу оромии комил Ваҳдати миллиро ба даст овардан  дар он замон ҳадафи асосии фаъолияти Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба шумор мерафт.

Зимнан, қайд кардан ба маврид аст, ки то баимзорасии Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ дар Тоҷикистон пушти сар намудани наздик ба чор соли музокирот ва гуфтушунид бо мухолифини давлат лозим омад. Ин мулоқот ва музокиротҳо бо гурӯҳҳои мухолифин аз соли 1994 то соли 1997 идома ёфтанд. Билохира, пас аз 8 даври гуфтушунид  27 июни соли 1997 дар шаҳри Москваи Федератсияи Россия Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризояти миллӣ дар Тоҷикис­тон ба имзо расид.

Санаи 27-уми июни соли 1997 ба имзо расидани Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ саҳифаи тозаи тантанаи ҳамдигарфаҳмӣ, муттаҳидӣ ва ҳадафҳои наҷиби халқи тоҷик, сарҷамъӣ ва оғози зиндагии орому осудаи халқамон ба ҳисоб меравад.

Зикр намудан ба маврид аст, ки саҳми Ваҳдати миллӣ ҳамчун дастоварди бузурги мардуми шарифи Тоҷикистон дар муттаҳид намудани ҳамватанон ва аз хатари нобудӣ наҷот бахшидани давлати навини тоҷикон бағоят бузург буда, он бояд ҳамчун падидаи нодири даврони соҳибистиқлолии  кишвар ҳамеша мавриди омӯзиш ва арҷгузорӣ қарор дода шавад. Зеро, бесабаб нест, ки таҷрибаи сулҳи тоҷикон аз ҷониби коршиносони байналмилалӣ ҳамчун таҷриба  барои кишварҳои ҷангазада мураррифӣ карда шуда, он  имрӯз мавриди омӯзиши таҳлилгарону муҳаққиқони дохиливу хориҷӣ қарор дорад.

Пас аз ба даст овардани Ваҳдати миллӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон ба марҳилаи нави давлатдорӣ ворид гардид. Дар мамлакат сулҳу оромӣ  ва рушди бемайлони тамоми соҳаҳои ҳаётман муҳим фароҳам гардида, заминаи воқеии устуворӣ ва пойдории давлатдории миллии тоҷикон таъмин гардид.

Тавре Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар бораи аҳамияти Созишномаи умумии истиқрори сулҳ ва ризоияти миллии Тоҷикистон гуфтаанд: «Созишномаи умумӣ аз лиҳози аҳамияти фавқулоддаи худ бо Эъломияи Истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистон дар як радиф меистад. Агар Эъломия ба Тоҷикистон ба таври расмӣ истиқлол ва соҳибихтиёрӣ ато карда бошад, пас Созишнома сулҳу суботро дар сарзамини мо таъмин сохт».

Дар ин росто, таъкид намудан ба маврид аст, ки дар он замони ҳассос ва душвор саҳми фарзанди фарзонаи миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои ба Ваҳдати миллӣ ноил гардидани Ҷумҳурии Тоҷикистон бағоят бузург аст.

То замони ба даст овардани Ваҳдати миллӣ Сарвари давлат чандин маротиба бо мухолифини Ҳукумат гуфтушунид ва вохуриҳо анҷом дода, онҳоро ба якдигарфаҳмиву иттиҳодӣ ва хотима бахшидани нооромиҳо даъват намуданд.

Бинобар ин, бо боварии комил метавон гуфт, ки Ваҳдати миллӣ самараи талошҳои хастанопазир ва ҷонфидоиҳои Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон мебошад, ки  дар саҳифаҳои китоби таърихи давлатдории тоҷикон бо ҳарфҳои заррин сабт хоҳад шуд.

Инак, 23 сол мешавад, ки кабутари Ваҳдат дар фазои софу беғубори кишвари азизамон дар парвоз мебошад.

Дар ин давра Ҷумҳурии Тоҷикистон ба дастовардҳои бузург ноил гардида, ҳамчун як кишвари мустақил ва ташаббускор дар ҳалли масъалаҳои глобалӣ дар арсаи олам шинохта шуд.

Соҳаи тандурустии мамлакат низ дар ин давра ба пешравиҳои бузург ноил гардида, баҳри таъмини хизматрасонии босифати тиббӣ аз ҷониби давлат ва Ҳукумати кишвар тадбирҳои зарурӣ андешида шуд.

Дар ин давра маҳз бо талошу кушишҳои пайвастаи Роҳбарияти олии кишвар соҳаи тандурустии Тоҷикистон бо навтарин таҷҳизоти тиббӣ таъмин гардида, ҳамзамон,  усулҳои муосири ҷарроҳӣ ва табобат дар соҳаи тибби мамлакат  ҷорӣ карда шуданд.

Дар маҷмӯъ, он ҳама дастовард ва пешрафту муваффақиятҳое, ки соҳаи тандурустии мамлакат то имрӯз ба даст овардааст, маҳз самари Ваҳдати миллӣ, иттиҳодиву сарҷамъӣ ва  фазои  орому осудаи кишвари азизамон ба шумор мераванд.

Дар замони имрӯз, ки хатарҳои гуногун сулҳу оромии давлатҳои оламро халалдор менамоянд, мо шаҳрвандони Тоҷикистонро зарур аст, ки Ваҳдати миллиро ҳамчун гавҳараки чашм нигоҳ дошта, баҳри боз ҳам устувор нигоҳ доштани он аз пештара бештар кӯшишу талош намоем.

Дар охир бори дигар аз сидқи дил тамоми тоҷикону тоҷикистониёнро  ба ин санаи фархунда табрику шодбош намуда, дар хонадонаи эшон саодатмандӣ ва хушбахтиҳои беназирро орзумандам.

Ҷашни Ваҳдати миллӣ муборак, ҳамватанони азиз!